ห้าสิบหก

ฉันหยุดชะงัก

หล่อนยืนอยู่ที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ ไขว่ห้างเรียวยาวอย่างแสนสง่า ริมฝีปากเคลือบรอยยิ้มเย่อหยิ่งที่ฉันชักจะเกลียดเข้าไส้ เล็บสีแดงสดของหล่อนเคาะโต๊ะเป็นจังหวะสบายๆ ขณะคุยกับพนักงานต้อนรับราวกับว่าที่นี่เป็นของตัวเอง น้ำเสียงของหล่อนดังพอให้ฉันได้ยิน

ฉันไม่แน่ใจว่าควรทำอย่างไร ไม่ได้คาดคิด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ